کدام ریخته گری لایه به لایه جامد می شود، کدام ریخته گری در حالت خمیری و کدام ریخته گری به طور متوسط ​​جامد می شود؟

در طول فرآیند انجماد یک ریخته گری، به طور کلی سه ناحیه در سطح مقطع آن وجود دارد، یعنی ناحیه جامد، ناحیه انجماد و ناحیه مایع.

منطقه انجماد منطقه ای است که در آن "جامد و مایع با هم" بین منطقه مایع و منطقه جامد وجود دارد. عرض آن را پهنای ناحیه انجماد می گویند. عرض ناحیه انجماد تأثیر زیادی بر کیفیت ریخته گری دارد. روش انجماد ریخته گری بر اساس عرض ناحیه انجماد ارائه شده بر روی مقطع ریخته گری است و به انجماد لایه به لایه، انجماد خمیری و انجماد میانی تقسیم می شود.

بیایید نگاهی به ویژگی های روش های انجماد مانند انجماد لایه به لایه و انجماد خمیری بیندازیم.

انجماد لایه به لایه: زمانی که پهنای ناحیه انجماد بسیار باریک باشد به روش انجماد لایه به لایه تعلق دارد. جلوی انجماد آن در تماس مستقیم با فلز مایع است. فلزات متعلق به منطقه انجماد باریک شامل فلزات خالص (مس صنعتی، روی صنعتی، قلع صنعتی)، آلیاژهای یوتکتیک (آلیاژهای آلومینیوم-سیلیکون، آلیاژهای نزدیک به یوتکتیک مانند چدن خاکستری) و آلیاژهایی با دامنه تبلور باریک (مانند فولاد کم کربن). ، آلومینیوم برنز، برنج با محدوده تبلور کوچک). موارد فلزی فوق همگی متعلق به روش انجماد لایه به لایه هستند.

هنگامی که مایع به حالت جامد تبدیل می‌شود و حجم آن کاهش می‌یابد، می‌توان آن را به طور مداوم توسط مایع پر کرد و تمایل به ایجاد انقباض پراکنده کم است، اما سوراخ‌های انقباض متمرکز در قسمت جامد نهایی ریخته‌گری باقی می‌ماند. حفره های انقباض متمرکز به راحتی از بین می روند، بنابراین خواص انقباض خوبی دارند. ترک های بین دانه ای ناشی از انقباض ممانعت شده به راحتی با فلز مذاب پر می شوند تا ترک ها را ترمیم کنند، بنابراین قطعات ریخته گری تمایل کمی به ترک داغ دارند. همچنین هنگامی که انجماد در طول فرآیند پر کردن اتفاق می افتد، توانایی پر شدن بهتری دارد.

انعقاد خمیری چیست: وقتی ناحیه انعقاد بسیار وسیع باشد، متعلق به روش انعقاد خمیری است. فلزات متعلق به منطقه انجماد گسترده عبارتند از آلیاژهای آلومینیوم، آلیاژهای منیزیم (آلیاژهای آلومینیوم-مس، آلیاژهای آلومینیوم-منیزیم، آلیاژهای منیزیم)، آلیاژهای مس (قلع برنز، آلومینیوم برنز، برنج با محدوده دمایی تبلور وسیع)، آلیاژهای آهن-کربن. (فولاد با کربن بالا، آهن شکل پذیر).

هرچه منطقه انجماد فلز گسترده‌تر باشد، شناور شدن و حذف حباب‌ها در فلز مذاب در حین ریخته‌گری سخت‌تر است و همچنین تغذیه آن دشوار است. ریخته گری ها مستعد ترک خوردگی داغ هستند. هنگامی که بین کریستال ها ترک ایجاد می شود، نمی توان آنها را با فلز مایع پر کرد تا آنها را بهبود بخشد. هنگامی که این نوع آلیاژ در طی فرآیند پر کردن جامد می شود، توانایی پر شدن آن نیز ضعیف است.

انجماد میانی چیست: انجماد بین ناحیه انجماد باریک و ناحیه انجماد گسترده را منطقه انجماد میانی می گویند. آلیاژهای متعلق به منطقه انجماد میانی شامل فولاد کربنی، فولاد منگنز بالا، مقداری برنج مخصوص و چدن سفید است. ویژگی های تغذیه، تمایل به ترک حرارتی و توانایی پر شدن قالب بین روش های انجماد لایه به لایه و انجماد خمیری است. کنترل انجماد این نوع ریخته گری عمدتاً برای تنظیم پارامترهای فرآیند، ایجاد گرادیان دمایی مطلوب بر روی مقطع ریخته گری، کاهش سطح انجماد در مقطع ریخته گری و تغییر حالت انجماد از انجماد خمیری به لایه است. انجماد لایه ای برای به دست آوردن ریخته گری واجد شرایط.